ویژگیهای اخلاقی امام حسن مجتبی (ع)

امام حسن (ع) از هر جهت حسن بود در وجود مقدسش نشانه های انسانیت متجلی بود. 

امام حسن (ع) از هر جهت حسن بود در وجود مقدسش نشانه های انسانیت متجلی بود. از جمله:
الف)) ارتباط با خدا:

آن بزرگوار توجهی ویژه بخدا داشت. چون وضو می گرفت رنگش تغییر می کرد و وجودش به لرزه می افتاد و وقتی علت را می پرسیدند

می فرمود: کسی را که در پیشگاه خدا می ایستد جز این سزاوار نیست.
امام صادق (ع) می فرماید: امام حسن (ع) عابدترین و زاهد ترین و برترین مردم زمان خویش بود. چون به یاد مرگ و رستاخیز می افتاد می گریست و بی حال می شد.
ب)) جود و بخشش: 

امام حسن (ع) در طول عمر دو بار تمام اموال و دارایی خود و سه بار نیمی را در راه خدا بخشید.

روزی یکی از کنیزان دسته گلی خوشبو به ایشان هدیه کرد. آن حضرت در برابر او را آزاد کرد. فرمود:
خدا ما را چنین تربیت کرده است. سپس این آیه را خواند:
و اذا حییتم بتحیه فحیواباحسن منها(نساء:۸۶) چون بشما هدیه ای دادند به نیکو تر از آن پاسخ گویند.
ج)) تواضع: 

امام حسن مجتبی (ع) روزی بر گروهی مستمند که بر روی زمین نشسته بودند و نان می خودند گذشت. آنان آن حضرت را به سفره خویش دعوت کردند. امام (ع) از مرکب فرود آمد و فرمود:

ان الله لا یحب المستکبرین- خداوند مستکبران را دوست ندارد. سپس با آنان غذا خورد. آن گاه مستمندان را بخانه خود دعوت کرد و هم غذا به آنان داد و هم پوشاک