تعلیم دعا برای رفع گرفتاری
مرحوم مجلسی روایت کرده است که ولید بن عبدالملک به صالح بن عبدالله، حاکم مدینه، نوشت که؛ حسن بن الحسن علیه السلام (حسن مثنی) را - که در زندان است - به مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله ببر و پانصد تازیانه بر او بزن. صالح، حسن را به مسجد آورد. مردم نیز جمع شدند، صالح به منبر رفت و نامه ولید را برای آنها خواند، هنوز مشغول خواندن نامه بود که امام زین العابدین علیه‌السلام وارد مسجد شد، مردم برای او راه باز کردند، حضرت به نزد حسن مثنی رفت و به او فرمود: پسرعمو! خدا را با دعای کرب (1) بخوان تا گشایشی برایت پیش آورد، عرض کرد: آن دعا کدام است؟ حضرت دعا را به او یاد داد و بیرون رفت.
حسن شروع کرد به خواندن دعا و چند مرتبه آن را خواند، صالح که از خواندن نامه فراغت یافت و از منبر پایین آمد گفت: من این مرد را بی‌گناه می‌بینم، زدن تازیانه را به تاخیر اندازید تا درباره او از امیرالمومنین، ولید،!! کسب تکلیف کنم، سپس نامه‌ای به خلیفه نوشت، ولید در پاسخ این نامه دستور آزادی حسن مثنی را صادر کرد.(2)
اِذا قَلَّ الدُّعاءُ نَزَلَ البَلاءُ .(3)
آنگاه که دعا (در بین مردم) کاهش یابد بلا نازل می‌شود. (حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
پی‌نوشت‌ها:
1- مجلسی (ره) متن دعای کرب را در این حدیث نیاورده و تنها به آن اشاره کرده است.
2- بحارالانوار، ج 46، ص 114.
3- مستدرک الوسائل، ج 1، ص 36.
جلوه‌های تقوا، ج 3، محمدحسن حائری یزدی
نامه امام جواد (ع) به دوستش
کَتَبَ إِلی بَعْضِ أَوْلِیائِهِ: أَمّا هذِهِ الدُّنْیا فَإِنّا فیها مُغْتَرَفُونَ وَ لکِنْ مَنْ کانَ هَواهُ هَوی صاحِبِهِ وَ دانَ بِدینِهِ فَهُوَ مَعَهُ حَیْثُ کانَ وَ الاْخِرَةُ هِیَ دارُ الْقَرارِ.
امام جواد (علیه السلام) به یکی از دوستانش نوشت: امّا در این دنیا ما زیر فرمان دیگرانیم، ولی هر که خواسته او خواسته امامش و متدیّن به دین او باشد، هر جا که باشد با اوست و دنیای دیگر سرای جاودان است
صلی الله علیک یا جواد الائمه (ع)
امام جواد (ع)، فرزند برومند پدری بزرگوار چون
امام رضا (ع) است و در مکتب تربیتی او پرورش یافته، و طبیعی است که عشق و علاقه به
مادر عزیز را نیز از چنان پدری آموخته و به ارث برده باشد. آری شور شفیقانه و مهر
خالصانهی امام جواد (ع) نسبت به مادرش نیز همواره شعلههایی سرکش داشته و ورد
زبانها بوده است.
خطبه سلونی قبل ان تفقدونی
پروفسور "جرج جرداق" مسیحی ، در کتاب "امام علی صوت العدالة الانسانیة" می گوید : بعضی از خطبه های امام علی (ع) را بیش از دویست بار خواندم و سیر نشدم ، یا جناب علامه ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه می گوید : خطبه شقشقیه را من ده ها بار مطالعه کردم و سیراب نگشتم . اما باور می کنید ما متاسفانه با این کتاب بزرگ ، خیلی غریبه ، بیگانه و ناآشنا هستیم ؟
گزیده ای از سخنان گهربار حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله
حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) : ابن عباس می گوید : از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) درباره فرموده خداوند ( در قرآن ) السابقون السابقون ….. پرسیدم ؟ در پاسخ فرمود : جبرئیل گفت : آنان علی (علیه السلام) و شیعیان او هستند که به سوی بهشت پیش تاختند ( رفتند ) و به الطاف و نعمت های خداوند نزدیک شدند.
بحارالانوار جلد ۶۸ صفحه ۲۰ حدیث ۳۳
آثار محبت اهل بیت علیهم السلام از زبان خودشان
در «محاسن» أحمد بن محمد، گوید که: حضرت صادق علیه السلام گفته‌اند: محبت ما اهل بیت در هفت جا ثمر می‌بخشد: در نزد خداوند و در وقت مرگ و در قبر و در روز رستاخیز و در کنار حوض کوثر و در وقت میزان و در هنگام عبور از صراط.
یاران ایرانی امام رضا(ع) چه کسانی بودند؟
ایرانیان بسیاری در دوران زندگی امام هشتم(ع) از یاران و مریدان آن حضرت بوده اند. در محضر ایشان کسب فیض کرده و هرکدام در علم و تقوا به درجه های بالایی رسیده اند.
میلاد فرخنده امام رضا (ع) مبارک باد
هشتمین مهر جهان آراست او
مهر تابان همه دلهاست او
او امید و آرزوی ما بود
او تمام آبروی ما بود
مقصد من صبحگاهان کوی اوست
روز تاریکی دو چشمم سوی اوست
روز و شب مشتاق دیدارش منم
خاک راه پای زوارش منم
کار من در راه او گل چیدن است
خاک پایش را ز جان بوسیدن است
ای «وفائی» هر که چون من خاک اوست
زائر دولتسرای پاک اوست
پنج خصوصیت بندگان خدا در کلام امام رضا (ع)
حدیث
رُوِیَ اَنَّهُ سُئِلَ عَنِ عَلِیٍّ ابنِ مُو سَی الرِّضا عَلَیهماِ السَّلامُ عَن خِیارِ العِبادِ، َعَلَیهماِ السَّلامُ:
«اَلَّذینَ اِذا اَحسَنُوا أَستَبشَروُا وَ اِذا اَسائُوا اِستَغفَروُا وَ اِذا اُعطوُا شَکَروُا وَ اِذَا ابتَلَوا صَبَرُوا وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا»
شرح
در روایتی از امام هشتم(ع) در مورد بندگان خوب خدا سؤال کردند که دارای چه خصوصیاتی هستند؟ ایشان پنج خصوصیت را فرمودند که من یکی یکی میگویم.
گزیده ی سخنان گهربار حضرت رضا علیه السلام
قال الرضا علیه السلام: قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: سته من المروّه : ثلاثه منها فی الحضر و ثلاثه منها فی السفر، فامّا التی فی الحضر فتلاوه کتاب الله عزوجل؛ و عماره مساجد الله و اتخاذ الاخوان فی الله، و اما التی فی السفرفبذل الزاد؛ و حسن الخلق و المزاح فی غیر المعاصی.
ترجمه: از آن حضرت روایت شده که رسول خدا (ص) فرمودند: شش چیز از مردانگی و انسانیت است، سه چیز در حضر و سه چیز در سفر اما آن سه که در حضر است : اول تلاوت کتاب خدا (قرآن مجید)، دوم آباد کردن مساجد خدا و سوم یافتن دوستانی در راه خدا ، و اما آن سه چیز که در سفر است عبارتند از اول انفاق کردن از توشه، دوم نیک خلقی و سوم بذله گویی در غیر معاصی.
منبع : کتاب "عیون اخبار الرضا "، ابن بابویه، ج 2
