دعا و درخواست انسان از خداوند در مشکلات و گرفتاری ها

سوره : الانعام / آیه : 63

قُلْ مَن یُنَجِّیکُم مِّن ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَخُفْیَةً لَّئِنْ أَنجَانَا مِنْ هَـذِهِ لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرِینَ

بگو: چه کسى شما را از تاریکیهاى خشکى و دریا [به هنگام درماندگى‏] مى‏رهاند؟ او را به زارى آشکارا و پنهانى مى‏خوانید که اگر ما را از این [ تاریکیها و رنجها] برهاند هر آینه از سپاسگزاران باشیم.

تفسیر آیه را در ادامه مطلب بخوانید

تفسیر اطیب البیان

(63) قل من ینجیکم من ظلمات البر و البحر تدعونه تضرعا و خفیه لئن انجنا من هذه لنکونن من الشاکرین ):(بگو چه کسی شما را از تاریکیهای صحرا ودریا می رهاند ،در حالیکه او را به زاری و پنهانی می خوانید و می گویید:اگر خداما را از این شدائد برهاند ،البته از شکر گزاران خواهیم بود

ای پیامبربگو:چه کسی شما را از شدائد که برای شما در خلال مسافرتهای زمینی و دریائی مثل سرمای شدید و گرمای طاقت فرسا و باران و برف و برخورد با راهزنان وطوفان و ابر و باد و امثال آن می رهاند ؟ بدیهی است که این گرفتاریها اگر در شب پیش بیایند طاقت فرساتر خواهند بود، لذا لفظ ظلمات را در آیه بکار برده است ،پس خداوند برای آنکه شدت گرفتاری و عمومیت آن را برساند، عبارت (ظلمات البر و البحر)را ذکر نموده است ،اما (تضرع ) عبارت است از اظهار و علنی ساختن درماندگی و (خفیه )یعنی (خفاء) و نهان داشتن آن و این دو کلمه به مقتضای کوچکی و بزرگی مصیبت کاربرد دارند، یعنی وقتی مصیبت کوچک و فردی است انسان در پنهانی خدا را می خواند، اما وقتی مصیبت شدت گرفت و نومیدی عارض گشت ، آنگاه بی پروا و علنی دست به شیون و زاری می زند، لذا خداوندنجات دهنده انسان از هر مصیبت وگرفتاری است ، چه زمینی و چه دریایی ،چه کوچک و چه بزرگ . و انسان در همه گرفتاریها خدا را می خواند و وعده می دهد که اگر خدانجاتش داد او را شکر گزاری نموده و دیگر پیرامون کفران نعمتش نگردد و این وعده ، ریشه اساسی در نهاد آدمی دارد و انسان در برخورد با انسانهای دیگربرای جلب کمک و مساعدت آنها چنین وعده ای را به آنها می دهد و لذا این عادت را در مورد توسل به خدای تعالی هم به کار می بندد، با آنکه ساحت خدای سبحان منزه از احتیاج است .

برگرفته از تبیان