از وصیت هاى امام علی علیه السلام به به حسن و حسین (ع)
از وصیت هاى امام علی علیه السلام به به حسن و حسین علیهماالسّلام وقتى که ابن ملجم لعنة اللّه علیه به او ضربت زد:
اُوصیکُما بِتَقْوَى اللّهِ، وَ اَنْ لاتَبْغِیَا الدُّنْیا وَ
اِنْ بَغَتْکُما، وَ لاتَأْسَفا عَلى شَىْء مِنْها زُوِىَ عَنْکُما.
شما را به تقواى الهى سفارش مى نمایم، و اینکه دنیا را مجویید گرچه دنیا شما را بجوید، و بر آنچه از دنیا از دستتان رفته متأسّف نباشید
وَ قُولا بِالْحَقِّ، وَ اعْمَلا لِلاَْجْرِ. وَ کُونا
لِلظّالِمِ خَصْماً، وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً.
و حق بگویید، و براى ثواب الهى بکوشـید. دشـمن سـتمگر و
یـار سـتمدیده باشـید.
اُوصیکُما وَ جَمیعَ وَلَدى وَ اَهْلى وَ مَنْ بَلَغَهُ
کِتابى بِتَقْوَى اللّهِ، وَ نَظْمِ اَمْرِکُمْ،
شما و همه فرزندان و خاندانم و هر که این وصیتم به او مى
رسد را به تقواى الهى، و نظم در زندگى،
وَ صَلاحِ ذاتِ بَیْنِکُمْ، فَاِنّى سَمِعْتُ جَدَّکُما
صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَقُولُ:
و اصلاح بین مردم سفارش مى کنم، چرا که از جد شما (صلّى
اللّه علیه وآله) شنیدم مى فرمود:
«صَلاحُ ذاتِ الْبَیْنِ اَفْضَلُ مِنْ عامَّةِ الصَّلاةِ
وَ الصِّیامِ».
«اصلاح دادن بین مردم از مجموع نماز و روزه برتر است».
اللّهَ اللّهَ فِى الاَْیْتامِ، فَلاتُغِبُّوا
اَفْواهَهُمْ، وَ لایَضیعُوا بِحَضْرَتِکُمْ.
خدا را خدا را در باره یتیمان، نکند آنان گاهى سیر و گاه
گرسنه بمانند، مباد که در بین شما فراموش شوند.
وَ اللّهَ اللّهَ فى جیرانِکُمْ، فَاِنَّهُمْ وَصِیَّةُ
نَبِیِّکُمْ، ما زالَ یُوصى بِهِمْ حَتّى ظَنَنّا اَنَّهُ سَیُوَرِّثُهُمْ .
خدا را خدا را در رابطه با همسایگان، که مورد سفارش
پیامبر شمایند، پیوسته به آنان سفارش داشت تا جایى که گمان بردیم براى آنان ارثى
معیّن خواهد کرد.
خدا را خدا را در باره قرآن، مبادا دیگران در عمل کردن به دستوراتش از شما پیشى گیرند.
وَاللّهَ اللّهَ فِى الصَّلاةِ، فَاِنَّها عَمُودُ دینِکُمْ.
خدا را خدا را در باره نماز، که آن ستون دین شماست.
وَاللّهَ اللّهَ فى بَیْتِ رَبِّکُمْ، لاتُخَلُّوهُ ما بَقیتُمْ، فَاِنَّهُ اِنْ تُرِکَ لَمْ تُناظَرُوا.
خدا را خدا را در باره خانه خدا، تا هستید آن را خالى مگذارید، زیرا اگر کعبه خلوت شود، مهلت داده نمى شوید.
وَ اللّهَ اللّهَ فِى الْجِهادِ بِاَمْوالِکُمْ وَ اَنْفُسِکُمْ وَ اَلْسِنَتِکُمْ فى سَبیلِ اللّهِ.
خدا را خدا را در باره جهاد با اموال و جانها و زبانهاى خویش در راه خدا
بر شما باد به پیوستن با یکدیگر، و بخشش همدیگر، مبادا از هم روى گردانید، و قطع رابطه کنید.
لاتَتْرُکُوا الاَْمْرَ بِالْمَعْرُوفِ، وَ النَّهْىَ عَنِ الْمُنْکَرِ، فَیُوَلّى عَلَیْکُمْ اَشْرارُکُمْ، ثُمَّ تَدْعُونَ فَلا یُسْتَجابُ لَکُمْ.
امر به معروف و نهى از منکر را ترک نکنید، که بدکاران شما بر شما مسلّط مى گردند، آن گاه دعـا کنید و به اجابـت نرسـد.
ثُمَّ قالَ: یا بَنى عَبْدِالْمُطَّلِبِ، لا اُلْفِیَنَّکُمْ تَخُوضُونَ دِماءَ
سپس فرمود: اى فرزندان عبد المطلّب: مبادا پس از من دست به خون مسلمانان فرو برید
الْمُسْلِمینَ خَوْضاً تَقُولُونَ: قُتِلَ اَمیرُ الْمُؤْمِنینَ! قُتِلَ اَمیرُ الْمُؤْمِنینَ!
گویید: امیرالمؤمنین کشته شد، امیرالمؤمنین کشته شد!
اَلا، لا یُقْتَلَنَّ بى اِلاّ قاتِلى!
آگاه باشید جز کشنده من کسى دیگر نباید کشته شود!
درست بنگرید اگر من از ضربت او مردم، او را تنها یک ضربت بزنید، و دست و پا و دیگر اعضاى او را قطع مکنید،
فَاِنّى سَمِعْتُ رَسُولَ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَقُولُ: «اِیّاکُمْ وَ الْمُثْلَةَ وَ لَوْ بِالْکَلْبِ الْعَقُورِ».
که من از رسول خدا صلّى اللّه علیه وآله شنیدم مى فرمود: «از مُثله کردن دورى کنید هرچند درباره سگ گازگیرنده باشد». «بپرهیزید از مُثله کردن مرده، هر چند سگ دیوانه باشد».
نهج البلاغه نامه 47
