آیاتی از قرآن درباره حضرت فاطمه (س)

آیاتی در شأن فاطمه (س) و دیگر افراد اهل بیت رسول خدا نازل شده است که مصداق اتمّ و اکمل آن آیات می باشند و آنان نمونه کامل موضوع آیه می باشند. برخی از آیات که در شأن آنان نازل شده اند

آیه تطهیر:

إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا  (سوره احزاب/33)

مصداق اهل بیت که مطهر و پاک می باشند فاطمه (س)، علی و حسنین است.

آیه مباهله:

فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ  (آل عمران/61)

فاطمه (س) تنها نساء نامی باشد.

این آیه نیز همانند آیه تطهیر بزرگ ترین و مهم ترین سند افتخار و فضیلت خاندان رسول خدا است که پروردگار آنان را برگزید و به عنوان شایستگان اسوه های بشریت معرفی نمود.

آیات سوره دهر:

وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا

این آیات بخشی از سوره دهر است که در شأن علی و خانواده آن حضرت نازل شده است. سیاق آیات، سیاق سرودن یک داستان است. داستان اقعی مردمی از مؤمنین که قرآن نامشان را ابرار خواند. و از پاره ای کارهایشان یعنی وفای به نذر و اطعام مسکین و یتیم و اسیرشان خبر داده، ایشان را می ستاید و وعده جمیلشان می دهد.

آیه مودت:

قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى (سوره شوری، آیه 23)

اهل بیت رسول الله کسانی هستند که خداوند مودت آنان را بر هر مسلمانی واجب کرده است و منظور از واجب کردن مودت اهل بیت تنها این است که محبت را وسیله ای قرار دهد برای این که مردم را به اهل بیت ارجاع دهد و اهل بیت مرجع علمی مردم قرار گیرند.

آیه ذوی القربی :

وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ (اسراء/26)

طبرسی با سلسله اسنادش از ابوسعید خدری صحابی رسول الله نقل می کند که وقتی این آیه نازل شد پیامبر فدک را به فاطمه (س) بخشید. (تفسیر الدرالمنثور، ج4، ص177)