علامه
طباطبایی (ره) می فرمایند: «لطف امام رضا (ع) حسی است. هر کس وارد صحن شود، انگار
کسی به سر و صورت انسان دست میکشد.» (حجت الاسلام فاطمی نیا( و در
جای دیگر علامه فرمودند: «از این حرم، هیچ کس دست خالی برنمی گردد.» عنایت و توجه
امام رئوف و مهربان شامل حال همة عاشقان و دوستداران می شود، حتی غیر مسلمان از
این بارگاه شفا گرفته اند. از
امام سؤال شد شما را در کجا می توان پیدا کرد؛ آقا فرمودند: مرا در قلبهای شکسته
بیابید، هر چیز بشکند از قیمتش می کاهد، مگر قلب مؤمن که اگر بشکند، قیمتش زیاد و
ارزش پیدا می کند.
خادمی نقل می کنند: داخل صحن حرم، خانمی دیدم که چادر بر سرشان نبود، گفتم: خواهر چادرتان کجاست، آن خانم گفت: من مسلمان نیستم بلکه یک زن مسیحی هستم از تهران آمدم تا از امام رضا (ع) تشکر کنم و بروم.
روزی
رسول خدا (صل الله علیه و آله) نشسته بود، عزراییل به زیارت آن حضرت آمد
پیامبر(صل الله علیه و
آله) از او پرسید:
متواضع ترین مردم بود تا جایی که با دستان مبارکش کفش پینه می زد، لباس وصله می کرد، به خانواده اش کمک می نمود، حتی برای تکه تکه کردن گوشت آنها را یاری می کرد، دعوت هر مومنی را چه بنده و چه آزاد می پذیرفت، هر هدیه ای را حتی اگر یک جرعه شیر می پذیرفت و آن را تلافی می کرد.
چرا خداوند لقب پیامبر خاتم را حبیب الله و لقب ابراهیم (ع) را خلیل الله نهاده. تفاوت در چیست؟ خلیل و حبیب هر دو به معنای دوست است و تفاوت آن در این است که خلیل، به دوست بدون غل وغش و کسی که در دوستی خود صادق است اطلاق می شود و حبیب ، یعنی دوستی همراه با علاقه شدید و به عبارت دیگر دوستی که معشوق است اطلاق می شود.
در دوران کودکی روزی امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام دیدند که پیرمردی وضو می گیرد، اما وضوی او اشکال دارد. برای آن که او را متوجه اشتباه خود کنند و در عین حال به گونه ای این کار را انجام دهند که پیرمرد ناراحت نشود، هر دو جلو آمدند و به پیرمرد گفتند: «تو بین ما قضاوت کن که کدام یک از ما دو نفر وضویمان کامل است». آن گاه هر دو شروع به وضو گرفتن کردند. وقتی وضوی آن دو تمام شد، پیرمرد متوجه اشتباه خود شد و رو به آن دو کرد و گفت: (وضوی هر دوی شما کامل است و وضوی من درست نبود. اکنون شیوه صحیح وضو گرفتن را از شما بزرگواران آموختم)
در سال 40 هجری که امیرالمؤمنین به شهادت رسید، امام حسن(ع) به امامت رسید، در این زمان حادثه مهمی رخ داد که لشکریان امام حسن(ع) با امام همراهی نکردند و امام(ع) مجبور شد با معاویه صلح کند
قال الله تعالی فی حدیث قدسی
به بهشت می برم هر کسی را که از علی (ع) اطاعت کند، اگرچه از من نافرمانی کرده است و وارد آتش می کنم کسی را که از علی (ع) نافرمانی کند گرچه مطیع من باشد.
اثار الصادقین . ج 14، ص 196
امام صادق (ع) :
هیچ عاملی برای نزدیکی به خداوند مانند اجتناب از گناه نیست.
کافی ج 2 ص 80
آقای شیخ عبد الله موسیانی(ایشان از شاگردان آیت الله مرعشی(ره) بودند)نقل فرمودند به این که حضرت آیت الله مرعشی نجفی به طلاب می فرمود: علت آمدن من به قم این بود که پدرم سید محمود مرعشی نجفی (که از زهاد و عباد معروف بود) چهل شب در حرم حضرت امیر علیه السلام بیتوته نمود که آن حضرت را ببنید, شبی در خواب حضرت را دیده بود که به ایشان می فرماید: سید محمود چه می خواهی؟ عرض می کند: می خواهم بدانم قبر فاطمه زهراء علیها السلام کجاست؟ تا آن را زیارت کنم.
از میان فرزندان بزرگوار حضرت امام موسى بن جعفر(ع) ، دو فرزند ایشان یعنى حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) و حضرت فاطمه کبری (ع) ملقّب به معصومه، از ویژگیهای خاص برخوردار بوده اند تا ادامه دهنده خطّ امامت بعد از پدر باشند.
امام صادق (ع) :
نخستین چیزی که به حساب آن می رسند نماز است و در صورتیکه پذیرفته شود اعمال دیگر نیز پذیرفته می شود.
بحارالانوار - ج 7 - ص 268
امام کاظم (ع) :
انتظار الفرج من الفرج.
انتظار فرج خود گونه ای از فرج ( و موجب گشایش امور برای منتظر ) است.
غیبت طوسی ص 457