امام رضا علیهالسلام فرمودند: او (امام جواد علیهالسلام) مظلومانه کشته مىشود و ساکنان آسمان بر او مىگریند و مرثیه مىسرایند. خداوند بر دشمن و ستم کننده بر او خشم مىگیرد و [پس از کشتن او] زمانى کوتاه در دنیا نمىماند تا آنکه خداوند به زودى دشمن او را به عذابى دردناک و کیفرى سخت گرفتار مىکند.
متن حدیث:
یُقتَلُ [الامامُ الجَوادُ علیهالسلام] غَصبا فَیبکِی لَهُ و عَلَیهِ أهلُ السَّماءِ و یَغضَبُ اللّهُ عَلى عَدوِّهِ و ظالِمِهِ فلا یَلبَثُ إلاّ یَسیرا حَتّى یُعَجِّلُ اللّهُ بِهِ إِلى عَذابِهِ الأَلیمِ و عِقابِهِ الشَّدیدِ.
)بحارالأنوار،جلد 5، صفحه14(
یکى از شیعیان که بسیار خوشحال به نظر مى رسید، به حضور امام جواد (ع ) آمد، حضرت به او
فرمود: (چرا این گونه تو را شادمان مى نگرم ؟(
او عرض کرد: (اى پسر رسول خدا(ص ) از پدرت شنیدم مى فرمود: سزاوارترین روز براى شادى
کردن ، آن روزى است که خداوند به انسان توفیق نیکى کردن و انفاق نمودن به برادران دینى دهد،
امروز ده نفر از برادران دینى که فقیر و عیالمند بودند از فلان جا و فلان جا نزد من آمدند و من به هر
کدام فلان مقدار پول و خوار و بار دادم ، از این رو خوشحال هستم (.
ادامه مطلب ...
قالَ
الإمام الجواد - علیه السلام - : کَیْفَ یُضَیَّعُ مَنِ اللهُ کافِلُهُ، وَکَیْفَ
یَنْجُو مَنِ الله طالِبُهُ، وَ مَنِ انْقَطَعَ إلی غَیْرِاللهِ وَ کَّلَهُ اللهُ
إلَیْهِ.
بحارالأنوار،
ح 68، ص 155، ح 69
امام
جواد - علیه السلام - فرمود:
چگونه
گمراه و درمانده خواهد شد کسی که خداوند سَرپرست و متکفّل اوست.
چطور
نجات می یابد کسی که خداوند طالبش می باشد.
هر که از
خدا قطع امید کند و به غیر او پناهنده شود، خداوند او را به همان شخص واگذار می
کند.
شخصی محمولهای از پارچههای گران قیمت را – که به امام جواد علیه السلام تعلق داشت – برای آن حضرت میبرد، در بین راه همه آنها را دزد برد. این خبر که به امام رسید در نامهای به آن شخص چنین نوشت: جان و اموال ما همه از بخششهای گوارای خداوند و عاریههای او در نزد ما هستند که هر اندازه از آنها را که او صلاح بداند، در شادی و خوشیهای خود مورد استفاده قرار میدهیم، و هر مقدار را که خودش بخواهد و صلاح بداند از ما میگیرد. در برابر آن به ما اجر و پاداش میدهد.
آن که جزع و نابردباریاش بر صبر و بردباری او غالب آید مزد و پاداشش نابود خواهد شد و ما از این امر به خدا پناه میبریم
تحف العقول، ص۴۵۶.
محمد بن علی هاشمی، یکی از مخالفان ولایت می گوید: بامداد روزی که امام جواد علیه السلام با دختر مامون عروسی کرده بود خدمتش رسیدم و در آن شب دارویی خورده بودم که تشنگی به من دست داده بود و من نخستین کسی بودم که در آن صبح خدمتش رسیدم و نمیخواستم آب طلب کنم.
قالَ الإمام الجواد - علیه السلام
التَّوْبَةُ عَلی أرْبَع دَعائِم: نَدَمٌ بِالْقَلْبِ، وَاسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ، وَ عَمَلٌ بِالْجَوارِحِ، وَ عَزْمٌ أنْ لایَعُودَ.
ارشاد القلوب دیلمی، ص 160یکى دیگر از خصوصیات بارز حضرت ، بخشش و عطاى ایشان است که همانند اجداد خود در این میدان گوى سبقت را از همگان ربوده است . حضرت مثل پدران خود تنها براى جلب رضاى پروردگار مسکین ، یتیم و اسیر را بر خانواده خود مقدم داشته و اطعام آنان را در درجه اول اهمیت قرار مى دادند تا جایى که غذایى براى خانواده شان باقى نمى ماند و در مورد لباس نیز بدین گونه عمل مى کردند.
کَتَبَ إِلی بَعْضِ أَوْلِیائِهِ: أَمّا هذِهِ الدُّنْیا فَإِنّا فیها مُغْتَرَفُونَ وَ لکِنْ مَنْ کانَ هَواهُ هَوی صاحِبِهِ وَ دانَ بِدینِهِ فَهُوَ مَعَهُ حَیْثُ کانَ وَ الاْخِرَةُ هِیَ دارُ الْقَرارِ.
امام جواد (علیه السلام) به یکی از دوستانش نوشت: امّا در این دنیا ما زیر فرمان دیگرانیم، ولی هر که خواسته او خواسته امامش و متدیّن به دین او باشد، هر جا که باشد با اوست و دنیای دیگر سرای جاودان است
امام جواد (ع)، فرزند برومند پدری بزرگوار چون
امام رضا (ع) است و در مکتب تربیتی او پرورش یافته، و طبیعی است که عشق و علاقه به
مادر عزیز را نیز از چنان پدری آموخته و به ارث برده باشد. آری شور شفیقانه و مهر
خالصانهی امام جواد (ع) نسبت به مادرش نیز همواره شعلههایی سرکش داشته و ورد
زبانها بوده است.
سیره عملی امام محمد تقی (علیه السلام) به عنوان امام و جانشین رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و حجت خدا بر خلق، سرشار از سنت و ارزشهای ناب الهی است که در طول حیات گهربار خویش سعی در برپایی و احیای آن ارزش ها داشته است که به بخشی از این سیره عملی آن بزرگوار اشاره می کنیم.
والاترین استعداد معنوی انسان، خدایی شدن اوست. اگر آدمی نفس خویش را از آلودگیها پیراسته کند، پا از مقام فرشتگان، فراتر مینهد و آینهدار خداوند میشود و به رنگ و بوی پروردگار درمیآید. از آن جمله، چون خداوند، اهل جود و سخاوت میشود. امام جواد(ع)، اینگونه بود؛ همانند پروردگارش جواد و سخی.