دعایی که ابوحمزه ثمالی برای امام سجاد (ع) نقل کردند

ابوحمزه ثمالی دعایی را از امام سجاد علیه السلام نقل کرده که امام زین العابدین علیه السلام هر شب ماه رمضان آن را تلاوت می‌فرموده اند

 سپاس خدایی را سزاست که تا صدایش می‌کنم پاسخم میگوید اگرچه وقتی او مرا صدا می‌کند،من کاهلی می‌کنم

سپاس خدایی را سزاست که هرچه ازاو می‌طلبم عطا می‌کند اگرچه وقتی او درخواستی می‌کند من بخل می‌ورزم 

سپاس خدایی را سزاست که هروقت بخواهم می توانم صدایش کنم و هرگاه در پی خلوتی با او باشم بی هیچ واسطه ای می توانم

داشته باشم و او همیشه برآورنده خواسته های من است

سپاس خدایی را سزاست که غیر از اورا نمی خوانم و اگر بخوانم هم پاسخی نمی شنوم

سپاس خدایی را سزاست که به غیر از او دل نمی بندم و اگر ببندم هم دلم را می شکند و پشتم را خالی می کند

سپاس خدایی را سزاست که به او تکیه می کنم و او گرامی ام می دارد و دست نوازش بر سرم می کشد و به مردم تکیه

 نمی کنم که اگر کنم خوارم می کنند و تنهایم می گذارند

سپاس خدایی را سزاست که از من بی نیاز است اما با من دوستی می کند و به من محبت می ورزد

سپاس خدایی را سزاست که با من بردباری میک ند انگار که من هیچ گناهی نکرده ام

به گونه ای در من می نگرد انگار که هیچ خطایی از من سر نزده است

با من طوری رفتار می کند انگار که هیچ لغزشی نداشته ام.

این خدا! این خدای من است...!

به راستی ستایش برانگیز است

به حقیقت دوست داشتنی است