ای مولای جوان من، چه زود غروب کردی!

شخصی محموله‎ای از پارچه‎های گران قیمت را – که به امام جواد علیه السلام تعلق داشت – برای آن حضرت می‎برد، در بین راه همه آنها را دزد برد. این خبر که به امام رسید در نامه‎ای به آن شخص چنین نوشت: جان و اموال ما همه از بخشش‎های گوارای خداوند و عاریه‎های او در نزد ما هستند که هر اندازه از آنها را که او صلاح بداند، در شادی و خوشی‎های خود مورد استفاده قرار می‎دهیم، و هر مقدار را که خودش بخواهد و صلاح بداند از ما می‎گیرد. در برابر آن به ما اجر و پاداش می‎دهد.

آن که جزع و نابردباری‎اش بر صبر و بردباری او غالب آید مزد و پاداشش نابود خواهد شد و ما از این امر به خدا پناه می‎بریم

تحف العقول، ص۴۵۶.