در دوران کودکی روزی امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام دیدند که پیرمردی وضو می گیرد، اما وضوی او اشکال دارد. برای آن که او را متوجه اشتباه خود کنند و در عین حال به گونه ای این کار را انجام دهند که پیرمرد ناراحت نشود، هر دو جلو آمدند و به پیرمرد گفتند: «تو بین ما قضاوت کن که کدام یک از ما دو نفر وضویمان کامل است». آن گاه هر دو شروع به وضو گرفتن کردند. وقتی وضوی آن دو تمام شد، پیرمرد متوجه اشتباه خود شد و رو به آن دو کرد و گفت: (وضوی هر دوی شما کامل است و وضوی من درست نبود. اکنون شیوه صحیح وضو گرفتن را از شما بزرگواران آموختم)
در سال 40 هجری که امیرالمؤمنین به شهادت رسید، امام حسن(ع) به امامت رسید، در این زمان حادثه مهمی رخ داد که لشکریان امام حسن(ع) با امام همراهی نکردند و امام(ع) مجبور شد با معاویه صلح کند
قال الله تعالی فی حدیث قدسی
به بهشت می برم هر کسی را که از علی (ع) اطاعت کند، اگرچه از من نافرمانی کرده است و وارد آتش می کنم کسی را که از علی (ع) نافرمانی کند گرچه مطیع من باشد.
اثار الصادقین . ج 14، ص 196
امام صادق (ع) :
هیچ عاملی برای نزدیکی به خداوند مانند اجتناب از گناه نیست.
کافی ج 2 ص 80
آقای شیخ عبد الله موسیانی(ایشان از شاگردان آیت الله مرعشی(ره) بودند)نقل فرمودند به این که حضرت آیت الله مرعشی نجفی به طلاب می فرمود: علت آمدن من به قم این بود که پدرم سید محمود مرعشی نجفی (که از زهاد و عباد معروف بود) چهل شب در حرم حضرت امیر علیه السلام بیتوته نمود که آن حضرت را ببنید, شبی در خواب حضرت را دیده بود که به ایشان می فرماید: سید محمود چه می خواهی؟ عرض می کند: می خواهم بدانم قبر فاطمه زهراء علیها السلام کجاست؟ تا آن را زیارت کنم.
از میان فرزندان بزرگوار حضرت امام موسى بن جعفر(ع) ، دو فرزند ایشان یعنى حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) و حضرت فاطمه کبری (ع) ملقّب به معصومه، از ویژگیهای خاص برخوردار بوده اند تا ادامه دهنده خطّ امامت بعد از پدر باشند.
امام صادق (ع) :
نخستین چیزی که به حساب آن می رسند نماز است و در صورتیکه پذیرفته شود اعمال دیگر نیز پذیرفته می شود.
بحارالانوار - ج 7 - ص 268
امام کاظم (ع) :
انتظار الفرج من الفرج.
انتظار فرج خود گونه ای از فرج ( و موجب گشایش امور برای منتظر ) است.
غیبت طوسی ص 457
ابن حجر هیثمی (متوفای973هـ) در کتاب الصواعق المحرقه که
آن را علیه شیعه نوشته است ، در باره امام موسی بن جعفر علیه السلام مینویسد
قالَ (علیه السلام) : مَثَلُ الدّنیا مَثَلُ الْحَیَّةِ، مَسُّها لَیِّنٌ وَ فى جَوْفِهَا السَّمُّ الْقاتِلِ، یَحْذَرُهَاالرِّجالُ ذَوِى الْعُقُولِ وَ یَهْوى اِلَیْهَاالصِّبْیانُ بِأیْدیهِمْ.
فرمود: مَثَل دنیا همانند مار است که پوست ظاهر آن نرم و لطیف و خوشرنگ، ولى در درون آن سمّ کشنده اى است که مردان عاقل و هشیار از آن گریزانند و بچّه صفتان و بولهوسان به آن عشق می ورزند.
تحف العقول: ص 292، بحارالأنوار: ج 1، ص 152، ضمن ح 30