اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا مُحَمَّد الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ

امام حسن (ع ) در کمالات انسانى یادگار پدر و نمونه کامل جدّ بزرگوار خود بود. تا پیغمبر (ص ) زنده بود، او و برادرش حسین در کنار آن حضرت جاى داشتند

 امام حسن (ع ) در شب نیمه ماه رمضان سال سوّم هجرت در مدینه تولد یافت . وى نخستین پسرى بود که خداوند متعال به خانواده على و فاطمه عنایت کرد. رسول اکرم (ص ) بلافاصله پس از ولادتش ، او را گرفت و در گوش راستش ‍ اذان و در گوش چپش اقامه گفت . سپس براى او گوسفندى قربانى کرد، سرش را تراشید و هموزن موى سرش - که یک درم و چیزى افزون بود - نقره به مستمندان داد. پیامبر (ص ) دستور داد تا سرش را عطرآگین کنند و از آن هنگام آیین عقیقه و صدقه دادن به هموزن موى سر نوزاد سنت شد. این نوزاد را حسن نام داد و این نام در جاهلیت سابقه نداشت . کنیه او را ابومحمّد نهاد و این تنها کنیه اوست

پیامبر اکرم (ص ) به حسن و برادرش حسین علاقه خاصى داشت و بارها مى فرمود که حسن و حسین فرزندان منند و به پاس همین سخن على به سایر فرزندان خود مى فرمود: شما فرزندان من هستید و حسن و حسین فرزندان پیغمبر خدایند.

امام حسن هفت سال و خرده اى زمان جد بزرگوارش را درک نمود و در آغوش مهر آن حضرت بسر برد و پس از رحلت پیامبر (ص ) که با رحلت حضرت فاطمه دو ماه یا سه ماه بیشتر فاصله نداشت ، تحت تربیت پدر بزرگوار خود قرار گرفت .

امام حسن (ع ) در کمالات انسانى یادگار پدر و نمونه کامل جدّ بزرگوار خود بود. تا پیغمبر (ص ) زنده بود، او و برادرش حسین در کنار آن حضرت جاى داشتند، گاهى آنان را بر دوش خود سوار مى کرد و مى بوسید و مى بویید.

از پیغمبر اکرم (ص ) روایت کرده اند که درباره امام حسن و امام حسین (ع ) مى فرمود: این دو فرزند من ، امام هستند خواه برخیزند و خواه بنشینند (کنایه از این که در هر حال امام و پیشوایند).

شیخ صدوق (ره) در علل الشرایع به اسنادش از سدیر نقل می‏کند که: به همراه فرزندم نزد امام باقر (ع) رفتم و ایشان فرمود: ای سدیر رفتار و عملکرد خودت را به ما بگو آنچنان که هستی تا اگر گرفتار تفریط شده باشی تو را ارشاد کنیم، سدیر می‏گوید: پیش رفتم تا سخن بگویم. حضرت فرمود: تو چیزی مگو تا من نیاز تو را بیان کنم، بدرستیکه علمی که پیامبر (ص) نزد علی (ع) قرار داد، هر کس آنرا بشناسد مؤمن خواهد شد و هر کس آنرا کتمان کند کافر خواهد شد. آن علم بعد از علی (ع) نزد امام حسن (ع) بود سدیر می‏گوید بحضرت گفتم: چگونه حسن بن علی (ع) این مقام را داشت در حالی که امر خلافت را به معاویه واگذار نمود. امام باقر (ع) فرمود: ساکت باش، زیرا که امام حسن (ع) به آنچه که انجام می‏داد آگاهتر بود و اگر آن کار را نمی‏کرد فاجعه بزرگی رخ می‏داد.

زیارت نامه ی امام حسن مجتبی(ع)

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ 

یَابْنَ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمینَ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ 

یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ

یَابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حَبیبَ اللهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صِفْوَةَ اللهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمینَ اللهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا نُورَ اللهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صِراطَ اللهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بَیانَ حُکْمِ اللهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ناصِرَ دینِ اللهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا السَّیِدُ الزَّکِیُّ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْبَرُّ الْوَفِیُّ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْقائِمُ الاْمینُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعالِمُ بِالتَّأْویلِ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْهادِی الْمَهْدیُّ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الطّاهِرُ الزَّکِیُّ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا التَّقِیُّ النَّقِیُّ

 السَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْحَقُّ الْحَقیقُ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الشَّهیدُ الصِّدّیقُ

 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا مُحَمَّد 

الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ.