واضِحِ تُرکی

"واضح" غلام "حرث سلمانی مذحجی" و از نژاد ترک بوده است. او از مردان پاکدامن و شیعیان علاقمند به اهل‎بیت علیهم السلام بوده است. و به شجاعت نیز موسوم بوده است.(1) "واضح" به همراهی "جنادة بن حرث" به امام حسین علیه السلام و یاران او پیوست.(2)

شهادت واضح

سماوی می‎گوید: آن چه به گمانم درست‎تر آمده همان است که اهل مقاتل یادآور شده‎اند که واضح در روز عاشورا با دشمن به مبارزه برآمد و پیاده با شمشیری آخته به سوی آنها شتافت، در حالی که این گونه رجز می خواند:

"البحر من ضَربی و طَعنی یَصطلی                 و الجوُّ مِن عَثیر نَقعی یَمتَلی

اذا حَسَامی فی عَینی یَنجَلی                      یَنشقُّ قلبَ الحاسدِ المُبجَلی(3)

از ضربت شمشیر و نیزه‎ام دریا به موج می‎افتد، و فضا از درگیری کشتارم پر می‎شود؛ هنگامی که شمشیرم در دست راستم به حرکت می‎آید، قلب حسدورز را می‎شکافد."

گفته‎اند: هنگامی که "واضح" به زمین افتاد، امام را خواند و از او کمک خواست. امام با شتاب خود را بر بالینش رساند، او را در بغل گرفت و بوسید. "واضح" که در حال جان دادن بود گفت: " کجا چون منی با فرزند رسول الله، اینگونه باشد که او گونه بر گونه‎ام نهد." و سپس جان پاکش از تن به درآمد و به فوز شهادت رسید.(4)

درسی که می‎توان گرفت: تردیدی نیست که امام بر بالین پاره‎ای از یاران خود حضور یافته است. همه یاران و اصحاب امام دارای کمالات معنوی بوده‎اند؛ اما امام برخی را مورد مهر و محبتی ویژه قرار داده که در خور دقت است. از جمله آن کسان، غلامی است که شاید در دیدگاه این و آن چندان به او اعتنا نمی‎شده است. برخورد محبت‎آمیز امام با فردی که به ظاهر از وجهه‎ای چندان در میان مردم برخوردار نیست، خود درسی اخلاقی است. این برخورد محبت‎آمیز، خود او را نیز به حیرت و اعجاب واداشته است.

 

پی‎نوشت‎ها:

1- ابصارالعین، ص144/ فرسان الهیجاء، ج2، ص134.

2- ابصارالعین،ص 144.

3- ابصارالعین، ص145.

4- مقتل الحسین مقرم، ص308/ ابصارالعین، ص144-145.